به گزارش قدس آنلاین، سجاد نوروزی مدیر سینما «آزادی» تهران درباره شرایط استقبال مخاطبان از فیلمهای در حال اکران گفت: واقعیت این است تعداد مخاطبان سینمای ما هنوز به آمار مخاطبان سال ۹۸ که پیش از بحران کرونا بود، بازنگشته اما اتفاق خجسته این است که در ایام پس از کرونا گامبهگام وضعیت بهبود پیدا کرده است و تقریباً به ۷۰ تا ۸۰ درصد آمار قبل رسیدهایم. این نشانه خیلی خوبی برای احیای سینمای ایران است.
وی ادامه داد: اگر تنوع ژانری در ترکیب فیلمها بیشتر شود و در ژانرهای غیرکمدی هم فیلمهای داشته باشیم که موج استقبال در میان مخاطبان ایجاد کنند، بهنظرم خیلی زود به آمار سال ۹۸ خواهیم رسید. مشکل اصلی در حال حاضر این است که چنین فیلمی جز در ژانر کمدی، برای اکران نداریم. فیلمهای غیرکمدی مثل «شبی که ماه کامل شد» و یا «سرخپوست» این توان و ظرفیت را در بازه اکران خود داشتند اما فیلمهای فعلی چنین توانی ندارند.
فعلاً امیدی به غیرکمدیها نیست!
این مدیر سینمایی گفت: متأسفانه براساس فیلمهایی که طی سالهای اخیر در جشنواره فجر شاهد بودهایم، باید بگوییم فعلاً فیلم غیرکمدیای که بتواند موج ایجاد کند، نداریم. آخرین تولیدات از این جنس هم در سینمای ما مربوط به سال ۹۸ و قبل از آن بوده است. البته در حوزه دفاع مقدس فیلمهای خوبی مانند «موقعیت مهدی» و یا «غریب» را در این سالها داشتیم اما به دلیل شرایطی مثل کرونا برای اولی و ترافیک اکران برای دومی، نتوانستند آنطور که ما دوست داشتیم با استقبال مواجه شوند.
نوروزی تأکید کرد: سینمای غیرکمدی ایران نیاز به یک ریلگذاری جدید دارد و قبول ندارم به دلیل مشکلاتی مانند صدور پروانه ساخت و یا ممیزی در این حوزه فیلمهای موجآفرین ساخته نمیشود! مگر ما سختگیرتر از مجموعه ساترا در حوزه نظارت و ممیزی در کشور داریم؟ تحت نظارت همین مجموعه سریال «پوست شیر» تولید و منتشر شد. پس حرفهای مربوط به تأثیر ممیزی و نظارت را باید کنار بگذاریم. نمیخواهم منکر کجفهمیها و بی سلیقگیها شوم ولی متأسفانه یک سری ناکارآمدیها، تنبلیها و طماعیها را میخواهیم پشت ماجرای پروانه ساخت و سختگیری ارشاد پنهان کنیم که شخصاً اصلاً آن را قبول ندارم. فکر میکنید اگر همین امروز فیلمنامهای با کیفیت «سرخپوست» به شورای پروانه ساخت ارائه شود، مجوز دریافت نمیکند؟
این کارشناس سینما با انتقاد از اظهارنظر برخی فیلمسازان مبنیبر «مرگ سینمای اجتماعی ایران» گفت: اولاً که سینمای اجتماعی اساساً ترکیبی مندرآوردی است و در سینمای حرفهای دنیا هیچ معنایی ندارد، ثانیاً کاش دوستان بگویند این مدل از سینما که مدنظر دارند، چه زمانی زنده بوده که حالا مرگش فرارسیده است!؟ اینکه با دوربین روی دست، چند نما بگیریم و یک فاجعه را بهشکل اغراقشده به تصویر درآوریم که نمیشود سینما! نمونههایی مانند سرخپوست و «متری شیشونیم» که اتفاقاً فیلمهای خاصی هم هستند، چنان فروش خوبی در گیشه داشتند که به راحتی حرف این دوستان را نقض میکنند. مگر چه اتفاقی در کشور رخ داده است که در فاصله سه چهار سال دیگر چنین فیلمهایی نتوان در گیشه داشت؟ اگر تولید خوب داشته باشید، حتماً مخاطب خوب هم خواهید داشت.
نظر شما